CONFIAR
fer compte (d'algú) SV, comptar amb algú (DIEC1)
Puc fer compte de tu demà? / No facis compte d'ell car no voldrà ajudar-te (EC, R-M)
▷fer comptes (d'algú) (v.f.)
fer compte (d'algú) SV, comptar amb algú (DIEC1)
Puc fer compte de tu demà? / No facis compte d'ell car no voldrà ajudar-te (EC, R-M)
▷fer comptes (d'algú) (v.f.)
fer compte (de fer alguna cosa) SV, calcular, fer pensament (EC)
Fes compte que vindré a dinar (EC)
fer compte (de fer alguna cosa) SV, tenir intenció de (R-M)
Faig compte d'anar a comprar a primera hora / Enguany faig compte de passar les vacances a la muntanya (R-M, Fr)
→fer pensament (de fer alguna cosa), dur (alguna cosa) de cap, ficar-se-li al cap (a algú)
▷fer comptes (de fer alguna cosa) (v.f.), veure's amb cor (de fer alguna cosa) (p.ext.), en cor (de fer alguna cosa) (p.ext.)